Marco schrijft als reactie ondermeer:
Hoi Carmen,
Bedankt voor je reactie.
Als ik zo jouw mailtje lees, dan zie ik zo 1-2-3 geen grote mismatches. Ook ik zoek trouw en aandacht in een relatie, met vooral wederzijdse aandacht, want daar draait het toch om in een relatie. Ik hou van humor, ik mag erg graag plagen, maar heb wel wat tijd nodig om bij een onbekende te ontdooien. Ik haat voetbal dus dat is voor mij geen bruikbaar gespreksonderwerp. [...]
Verder maakt hij een begin met de uitwisseling van levensfeiten en vraagt Carmen hetzelfde te doen. Zij vat dit zeer serieus op (ze is een brave meid) maar de gedachte aan de belangrijkste - en zeer foute - formulering in de eerste alinea van Marco's laatste mail (zie hierboven) laat haar niet los en beïnvloedt haar stijl van schrijven. Die wordt plotseling heel formeel. Citaten uit betreffende mail zouden onvoldoende duidelijk maken hoe formeel wel, wij vertrouwen erop dat Marco's reactie en een ander illustreert.
Hij schrijft terug:
Hoi Carmen,
Zoals je ziet ben ik overgeschakeld naar mijn reguliere e-mail account en dan zie je dus ook meteen dat ik geen Marco heet maar Nick.
Verder gaat hij in op de levensfeiten van Carmen en zichzelf. En hij besluit:
Als ik je mailtjes zo lees (en let wel het is niet negatief bedoeld en ik hoop dat je het opvat als positieve feedback), heb ik het gevoel dat ik een formele brief zit te lezen. Zo een van een adviesbureau dat mij een arbeidsadvies geeft en dan komt er bij mij onwillekeurig de vraag op: 'ben je in het dagelijks leven ook zo formeel?'. Het voelt nu een beetje alsof je afstand wilt houden in plaats van dat je een potentiële partner benadert. Ik neem aan dat het niet zo is, maar het komt wel een stuk warmer over als je wat minder formeel zou schrijven. Het schrikt me nu een beetje af.
Groetjes, Nick
Carmen is in de wolken, Nick is ook wel blij
Lees verder op de volgende pagina of ga terug naar de vorige pagina.